Η εργασία του Λευτέρη Παπαλεοντίου, προϊόν πολυετούς ερευνητικού μόχθου, αποθησαυρίζει και καθιστά ερευνήσιμη μιαν άγνωστη παράδοση: την πλούσια μεταφραστική παραγωγή που δημοσιεύτηκε σε έντυπα του μείζονος ελληνισμού (στη Μικρά Ασία, στην Αίγυπτο και την Κύπρο) από το 1880 εώς το 1930. Πρόκειται για ασυνήθιστα συστηματική βιβλιογραφική έρευνα, που εκπονήθηκε σε βιβλιοθήκες της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας, της Κύπρου, της Αλεξάνδρειας και του Λονδίνου, και βασίζεται σε αποδελτίωση διακοσίων σαραντατριών περιοδικών, ημερολογίων, λευκωμάτων και (στην περίπτωση της Κύπρου) εφημερίδων. Το έργο του Λ. Παπαλεοντίου αποτελεί πολύτιμο εργαλείο για τη μελέτη του εύρους και του βάθους των διεθνών λογοτεχνικών σχέσεων που εκδηλώνονται σε περίοδο κρίσιμη, τόσο για την ανάπτυξη της νεοελληνικής λογοτεχνίας όσο και για τις τύχες του μείζονος ελληνισμού.